Het is 2e pinksterdag

Vermaakt uw eigen een beetje , heerlijk op bezoek bij dat blauw gele warenhuis. De meubelboulevard daar zijn alle parkeerplaatsen vol. Het is druk..

Eh de waarheid is. Dat het inderdaad druk bij de tankstations in de grensstreek. Maar wat ook de waarheid is. Dat de tankstations ook niks kunnen leveren omdat er zoveel getankt wordt dat de voorraadtanks leeg zijn.. Daarbij op 10km he zit er 13cent verschil in ok. Of je tankt bij een klein tankstation of een grote met naam.

Maar het verschil met Nederland dat blijft mega. Dankzij de graai cultuur. Het is toch duidelijk, de prijzen van alles worden stelselmatig hoog gehouden in Nederland keihard gewoon en we knikken allemaal ja hoor. Daarom zal het niet druk zijn bij de meubelboulevard of bij blauw gele warenhuis. Want het geld moet ergens anders heen. Jep naar de staatskas.

Helaas pindakaas zeg ik gewoon keihard. Het zal mijn reet roesten. Ik heb een mooi gezellig met teveel drank weekend achter de rug. Met mensen in het dorp. Tja waar niet uit maakt of ach laat maar. Ik heb me vermaakt u ook.

Denk een beetje aan elkaar en help elkaar doe ik ook..Het geeft een verdomd goed gevoel

Ze zei uit het niets …

Zaterdag 28mei .

Het is een mooie zaterdag om eens weer koffie te gaan drinken in Laren. Na vorige week een mooi weekend gehad te hebben ook met mijn vader. Zag ik die man weer. Niet teveel woorden we snappen elkaar..

Lopen we met 3en naar binnen, de deuren door en we zijn weer in de wereld waar wij niet de baas zijn. Maar iedereen gelijk is. Lopend door de gang heen. Wat veranderd hier nou. Helemaal niks..Aangekomen bij de huiskamer, om 11.00 altijd koffie tijd van het personeel, dus goedemorgen. Mijn vader haalt mijn moeder. Hallo moeder. Ze kijkt me niet aan. Ze hangt over links in haar rolstoel. Mijn vader pakt der op en zet haar recht. Ze weegt ook niks..nee pa dat zie ik ze hangt alweer over links.

In het restaurant viel mij 1 ding op. Niet haar knieën meer optrekken ook de de neiging tot niet. Haar hoofd is gevoelloos, want als iemand bij mij haartje met een pincet uit mijn hoofd trekt. Springen de tranen in mijn ogen , bij mijn moeder niet. Op de vraag 2maal wie ik was ,,

Gaf ze een onverwacht antwoord. Alexander kwam er een beetje lastig uit. Maar na een 2e keer wist ik het zeker,ze zei mijn naam,dat is het een tijd niet meer voor gekomen en eigenlijk denk ik dat het gewoon geluk was. Maar steek het wel in mijn zak. Toen mijn vader mijn moeder had weg gebracht. Zei hij. Alex het is niet veel meer. Nee pa ze is niks meer. Ze wordt opgevreten door haar ziekte. De stappen gaan harder nu weer effe. Hoeveel stappen ze nog gaat maken. Hoeveel stappen haar lichaam nog neemt

Kan ik niet zeggen. Ze is op en haar ogen zeggen dat ook..Eigenlijk alles zegt het. Maar ja als het onverwachte gebeurd krijg je stilletjes hoop. Terwijl je beter weet…

Blijf met je poten van andermans spullen af

Het valt niet goed te praten , als je bij een goede vriend , de catering voor je feest besteld. Tevens is hij ook eigenaar van. https://motorradhotel-moselhoehe.de/

Een hotel voornamelijk motorrijders uit heel Europa. Nou was de eigenaar best wel boos vorige week en klaar met Nederlanders. Waarom als je een hotel runt en dat goed doet. Dan weet je hoe de kamers eruit zien. Als er dan een kamer verhuurd wordt en daar wordt de boel gesloopt. Dan vervolgens als huurders het glashard ontkennen. Tja Nederlandse heren

Knap hoor. Echt top dank jullie, grote mannen die liegen als kleine ventjes top gewoon. Het vertrouwen beschamen van mijn vrienden niet goed te praten. Drank maakt meer kapot dan je lief is. Als je er niet tegen kan drink dan niet.

De eigenaars werken hard voor hun hotel. Zijn open geweest in corona tijd. Zorgden spullen in arweiler, Dan slopen een paar van leer nichten een hotel kamer. Zeggen dan ook ijskoud het was al namelijk, dat gaat er niet bij mij in. Ik kan niks doen. Maar weet 1 ding zeker ,het vertrouwen is beschaamd en ik begrijpt het helemaal..

Ieder heeft een leven

Ik heb een leven, jij hebt een leven, zo leven wij door. Toevallig werken we bij dezelfde baas. Prive nee joh spreken we elkaar niet. Kom op zeg we zijn maar collega’s hoor.

We zijn maar collega’s maar ondertussen weten mensen wel zoveel over je vertellen dat je geen kans hebt om je te verdedigen, tja beetje jammer dat het verhaal anders is en de mensen die dan vertellen, tja gelijk krijgen omdat de maatschappij zo is. Praten of vragen nee joh samenzwering jazeker want 2 weten meer dan 1.

Als een bedrijf groter en groter wordt. Worden de eilandjes ,namelijk eilanden zonder bruggen ernaar toe, zelfs geen veerpont. Nee als je de boot gemist hebt. Dan ben niets. Het is jammerlijk de keiharde waarheid. Dat mensen die de boot gemist hebben een langere adem hebben en denken jullie doen maar..

Want bij een groot bedrijf. Is het eenmaal zo. Verschillende plaatsen , taalbarrière is groot. Maar we werken allemaal voor dezelfde baas, tja dat weet ik. Maar weet iemand die op een eiland leeft het ook. Want ik ben degene die de boot gemist heeft en nergens bij hoort..

Nergens bij horen niet helemaal want ik praat wel en vraag wel hoe gaat het en onderscheid maken nee hoor. Want iedereen is mens, alleen dat vergeten sommige mensen namelijk die denken alleen maar aan hun eigen ik. Tja beetje jammer want daardoor ookal zijn ze met zijn 2 staan ze toch alleen en ik heb de langste adem..zo zijn we weer aangekomen waar we begonnen waren.

Je hoeft de deur niet plat te lopen. Maar als je iemand zwart wil maken, moet je wel de waarheid weten. Daar ligt een probleem. Want een zwartmaker die vraagt niet hoe het gaat. Die draait zijn kop weg en dat is jammer..ik zeg de maatschappij moet veranderen en dat begint bij jezelf…

Links rechts of rechtdoor

Links rechts of rechtdoor

Ze is breekbaar

Breekbaar is een dubbel woord. Mijn moeder haar benen zijn net zo dik als mijn pols. Meer niet vel over been. Dat je dan je eigen afvraagt.

Dus ja zaterdag 19maart 2022 naar Laren toe. Waarom omdat het zo hoort. Weglopen van het feit dat je moeder achter uit gaat. Is geen optie en dat doe ik dus ook niet. Zo liepen wij met zijn 3en door de schuifdeuren heen. Mondkapje op en lopen wij door de gang heen. Serene stilte daar..

Mijn moeder zat daar. Effe laten aankleden weer. Tja de kleding wordt steeds ruimer. Omdat mijn moeder steeds dunner wordt. Kan ze niks aan doen want dat hoort zo. Dat is de ziekte van Pick totale afbraak. Gewoon keihard met gevolg tot. Ja dat dus. De dood. Simpel toch eigenlijk.

Waarom weg lopen. Het is onmenselijk om je eigen moeder zo te zien, het is mijn eigen moeder maar toch. Ze praat niet meer. Kijkt je wazig aan. Het is raar gewoon raar..

Mijn moeder..

De hele familie

Zondag 11juli.

Deze dag gaat de boeken in als een mooi dag. De dag dat mijn moeder haar mannen om haar heen had.

We reden naar Laren toe, afslag en dan het terrein op. Daar zat mijn broer al met zijn vrouw. Vervolgens de parkeerplaats op,staat de juke weer. Hoi pa. Zo dan is de hele bende bij elkaar. Mijn vader trots. Komt niet zo heel vaak voor namelijk.

Maar het was voor een goed doel. We hadden 1 wens. Want het kan maar zo gebeuren dat moeders zegt , ik stop ermee. Kan zo maar gebeuren, dus lopen wij met zijn allen door de gang heen. Tja kaal was het woord

Mooi gezicht hoor. Moeders met al haar mannen. Het is zoals het hoort. Naar buiten lopend. Plaatsje zoeken voor een foto. Een foto van moeders met haar mannen. Want die foto’s zijn er haast niet. Geen recente namelijk.

Nou mooi plaatje gevonden en dan effe lachen en op naar de koffie.

Dit is een mooi beeld. Drie mannen met ieder een verhaal. Moeders die de drie mannen in bedwang hield. Nu zorgen de drie mannen op hun manier voor haar.. .

Advocaatje erin en ze was er klaar mee. Oh ja haar Familie was het. Dat wist ze dan wel..

Daar lichte mijn Phone op

Het is en blijft raar, vannacht dacht ik nog aan hem. Hoe zou het zijn met Anton, waar zal die ouwe uithangen. Of de duivel ermee speelt. Vanavond lichte mijn Phone op. Hoi gozer, met jawel Anton..Oude Anton..

Hoe is het Alex.. Nog wat beleeft in de lock down of heb je gewoon doorgewerkt, zal haast wel. Want ik ook namelijk. Wij kunnen niet kapot toch. Ik lachte om zijn woorden. Nee Anton wij zijn onverwoestbaar gewoon. Maar ja het was ook een loterij. Dat weet jij ook. Maar waar heb jij gezeten vriend.

Eh tja nou eh ver weg. Of eigenlijk niet. Maar zeg maar zo ik praat heel goed Engels tegenwoordig, waarom wist ik dit niet ouwe gek. Tja ik was genaaid Alex. Je weet hoe dat gaat, je hebt zelf ook mee gemaakt. Ja Anton maar dat was vroeger. Oh nee de tijd bij jouw heeft niet stil gestaan. Maar nu dan. Ik ben weer thuis.

Thuis bij mijn kleinzoon. Eh gast die komt boven mij uit. Grote kleinzoon klinkt beter.Daarbij is er sprake van dat er een nieuwe wagen aankomt. Maar ja ik hoef geen nieuwe. Ik vroeg hoe is het met je gezondheid, stilte hij werd stil, jochie ik leef toch. Je praat aardig goed met die kunstklapper in je bekkie.

Zeg kan ik wat voor ie doen. Vroeg hij aan mij. Iets met delen of zo . Wat delen nou dit dus. Gaat hier naar toe en vindt het leuk iets met Facebook, ouwe gek. Alex de lijn wordt slecht. Ik hoor je niet meer. Echt hoe lang gaat het nu weer duren. Voordat ie belt.

Het is nooit de vraag, wanneer ie belt , maar waar vandaag . Geloof er niks van dat ie thuis was. Maar ja hij is een man die eerst aan anderen denkt en dan pas misschien aan zich zelf. Komt mij zo bekend voor. Hij is een mooi man..

Ik had contact..

Zondag 30 mei. De laatste zondag van mei..De zon schijnt en na een mooie relaxte zaterdag ,rijden we met een goed gevoel naar Laren.

Onderweg vraag ik me af. Hoe zal het zijn..Parkeer de juke en we lopen naar de deuren toe, het is druk , effe een klein gesprekje met de dame achter de kassa bar koffie hoek. Tijd niet gezien, nee dat had een rede. Maar goed we gaan de goede kant op. Er kleurt mooi licht aan de horizon. Lopend door de gangen heen.

Kom ik jawel het is weer koffietijd, kijk even wie er koffie zat te drinken. Eh ok nieuwe mensen. Loop door de huiskamer in. Hoi gaat u mee .. Ze kijkt mij aan. Het zal wel je zegt advocaatje dus altijd goed. Nou weer terug door de gangen heen, parkeer ik haar , ja ze wou een sous. Dan krijgt ze ook een sous, de dame kwam langs 2 koffie en een sous. Ondertussen roep ik doessie ze reageert erop, Vossie haar achternaam ze kijkt op en krijgt een glimlach op de vraag wie er aan de andere kant zat kon ze geen antwoord geven en was het contact verbroken.

Dan gaat ze aan de sous beginnen. Grote standaard lepel vervangen door een klein koffie lepeltje , dat ging goed af en toe even liefdevol haar mond schoon maken..

• 

Dus genieten en rondje tuin , staan we bij het water wat denk je twee eenden, tja dame en heer , ik heb niks voor jullie. Al met al kan ik zeggen

Het is zoals het is. Het gaat zoals het gaat. De ene dag wat beter dan de andere dag. Maar het gaat wel achteruit ipv vooruit, daar hoef je geen geleerde voor te zijn..

Ik geloof alles..

Dinsdag 25-05-2021

Het is dinsdagochtend op tijd terug op de zaak. Toevallig belt mijn vader op. Lang verhaal kort te maken. Zie je zo in Laren.

Rij de parkeerplaats op en Juke zoekt Juke he, het zijn toch 2 broers van elkaar. Lopend over de parkeerplaats heen naar de ingang. Zie ik mijn vader al staan. Gezamenlijk lopen wij naar binnen. Effe de handen volspuiten met alcohol. Vervolgens mijn vader effe op attent maken. Mondkapje op pa. Zo we mogen naar binnen. Samen lopen wij de gang door.

Het is rond 11.00 koffietijd ja hoor daar zat iedereen. Mijn vader zagen ze als eerste. Maar ik was er ook. Tja ik val niet zo op. Ahum. Mijn vader hoorde ik al praten. Zijn je sloffen uit. Waarom dan. Heb iemand bij me. Stond ik in deuropening, ze wijst ja Rob. Eh die staat naast je. Mijn vader dus..Op naar het vaste ritueel in het restaurant.

Mijn moeder aan de advocaat met slagroom. Haar handen grijpen naar het schaaltje , het lepeltje vol met advocaat en slagroom naar haar mond. Maar wat ze ook deed. Haar mond ging niet open. Heb nog op haar tenen gestaan. Maar nee hoor. Er was kortsluiting ergens. Daar waren mijn vader en ik over eens. Dan heeft mijn vader haar met liefde gevoerd. Zo wie zo, krijg je weinig tijd om je koffie op te drinken, maar het is gelukt, ze wou naar huis.

Mijn vader had wat opgemerkt. Haar catheter zak hing op haar enkels. Tja snap ik gelijk dat ze haar sloffen uittrekt. Die mogen niet nat worden. Dat ik lees en hoor dat ze af en toe loopt, wil ik heel graag geloven. Elk ding wat ze nog kan doen is goed. Ik geloof echt alles wat er geschreven of gezegd word. Maar op maandag dit hebben en op woensdag dat hebben. Tja wie leest er dan teveel of lezen mensen niet terug. Ik geloof alles..