Worden we niet moe

Worden we niet moe van ons zelf. Lees nou de sociale media. Het is een grote bagger shit ellende, de namen van lekker eten veranderen, de premier is een grote lul. De politiek maakt meer kapot dan je lief hebt. Is dat wat nieuws, we laten het zelf gebeuren.

We stemmen al jaren veilig toch. Whalla dit is wat we krijgen. We lopen allemaal te balen, ik denk alleen maar shut the fuck up. Azijnzuur drink dat maar op. Azijnzeiken kan je dan. Echt heerlijke zuurpruimen dat we zijn.

Wat maakt dat uit, dat er dj terugkomt bij de publieke omroep. Heerlijk in de vroege ochtend. Weet zeker dat de meeste mensen niet weten dat het 04.00 uur in de ochtend kan worden. Dat bedoel ik dus.

Dat namem van gerechten veranderen om mensen blij te maken, zolang het eten maar te eten blijft. Daar gaat het toch om. Wat maakt het naam van het beestje nou uit. Begrijp de gedachte wel. Want als iets al decennia zo heet. Waarom dan veranderen.

Omdat mensen dat denken te willen. Kunnen ze dat volhouden. Nee is het antwoord. Want de fles azijn gaat echt wel een keer leeg dan zijn we uitgezeikt, kunnen we weer leven. Oh ja dit jaar 2020 gooien we maar weg. Verwacht u ook een 2e golf. Gelooft u dat de mensen daar op voorbereid zijn. Waarom wordt er niet de 3e dinsdag in den haag een rondtoer gehouden.

Worden we aan het lijntje gehouden. Denk gewoon eens na. Ja is het antwoord. Denk gewoon na. Heel gewoon. Zonder de bull shit van de sociale media. Mooi leven he dan..

Het verleden is …

Waarom denk ik op dit moment, ze kunnen me zak opblazen het pijpje hangt erbij. Waarom denk ik krijg lekker allemaal de kelere maar.

Waarom moeten namen veranderd worden, of dat het verleden uitwist. Wat gebeurd is gebeurd toch. Iemand heeft ooit de boeken geschreven, de geschiedenisboeken. Er leven nog steeds mensen die het verleden hebben meegemaakt. De verhalen zijn er, maar kunnen mijn kinderen daar op afgerekend worden, kunnen wij daarop afgerekend worden .

Het word steeds gekker in dit land, zo liepen wij nog hand in hand. Nu met 1,5m afstand. Op dit moment houden we nog meer afstand. Een stelletje hersenloze mensen, die denken het verleden te kunnen wissen. Koek koek zeg ik dan. Dit land word kapot gemaakt, waar zijn de echte Nederlanders eigenlijk. We laten het toe. We knikken maar en pakken een gum. We gummen het verleden uit. Echt waar..

Mijn vader vriend maatje

Mijn vader.

De man die mij meenam uit het ziekenhuis toen ik net een paar dagen op deze wereld was. In een deken gewikkeld liep hij met mij naar buiten toe. Die man leerde mij met klapband hoe ik mijn fietsband moest plakken.

Die man was en is nog steeds sportief. Ooit was ie scheidsrechter in het mooie handbal spel. Hij floot ooit mij 1 keer. Ja het geintje wat ik uithaalde leerde ik van mijn grote voorbeeld. Ja mijn vader.

Wie bracht mij naar het station toen ik opgeroepen werd voor de diensttijd. Ja hij wou zeker weten dat ik weg was. Of was ie trots. Ik weet ik had de tranen in mijn ogen staan.

Was hij de man die toen scheurend op de fiets aankwam. Toen hij gebeld had. Alex heeft een ongeluk gehad. Ja dat was hij. De hele dag bleef ie bij mij. Die man was een kerel van woorden. Kan er lang over praten. Maar hij was een legende in de bouwwereld. Maar kwam niet aan zijn zonen. Weet zeker dat zijn zonen er zo ook over nadenken. Kom niet aan hem.

De laatste jaren. Een man met een verhaal.De zorg voor zijn vrouw onze moeder. Wij wisten het lang niet, er gebeurde veel. Wij zagen het niet. Tot die ene dag. Mijn vader was moe en zei Alex help mij.

Tot op de dag van vandaag ben ik trots op die man. Mijn vader. Hoe ie het doet. Wat ie doet. Altijd bezig zijn maar ook zijn rust nemen. Die man is mijn vader. Mijn vader die net zoals mij gerust erin is. Dat mijn moeder ziek is , dat zij ooit ergens lopend naar binnen ging. Hoe ze naar buiten komt ooit. Dat weten wij ook.

Maar mijn vader en ik praten en praten veel. Bellen en lol en serieus aan de phone. Het kan gewoon. Want hij is mijn vriend maatje en bovenal mijn vader. Hou van jou pa en ik lijk steeds minder op jou. Of juist wel. Lekker belangrijk. Ja toch..

Teveel

Een blog willen schrijven, maar gewoon niet weten waarover. Mijn hersenpan maakt overuren. Er gebeurd teveel in mijn leven. Lees veel denk teveel en kom tot de conclusie dat erover schrijven best wel een kansloze onderneming is.

Ben tegen racisme dat is wel duidelijk. Maar heb mijn eigen gedachte. Snap al die mensen niet. Waarom staan ze met bordjes terwijl ondertussen ik mijn moeder niet mag zien. Kan ik daarover schrijven dan.

Dat op de snelweg 100 km gereden mag worden. Maar de gemiddelde oostblokse vrachtwagem rijdt al tegen de 100 aan. Tja Hoe komen de ongelukken dan. Omdat mensen streepje 100 gaan rijden en zo langzamer rijden dan 100. Tja lastig om over te schrijven.

Dat mensen nog steeds op snelweg rode kruizen negeren. Wat totale weg afzettingen negeren. Tja de mensen die daar aan het werk zijn. Hebben geen gezinnen thuis. Kan er over schrijven maar nee hoor.

Kan over corona schrijven. Bestaat dat nog dan. De gedachte leeft de mens. .Kan er niks meer mee.

Tja dan blijft er weinig over zeg. Want over liefde schrijven doe ik nooit. Tegen dingen aan schoppen. Zou ik kunnen doen.Maar denk dat ik maar een zwarte koffie neem. Met een koek ja een joden koek met chocolade op de helft. Neem er een hap van lekker hoor. Kan ik daarover schrijven dan. Nee want dan wordt de mensheid boos op mij. Nou lekker dan…

Is internet de grootste fout.

Ik had vroeger een vriend op school zijn naam was Nimmo, hij had een grote bos kroeshaar, hij hoorde gewoon bij ons, bij ons op de flat woonde Ronald, de honkballer van H.C.A.W in Bussum, hij was een donkere Antilliaan, mijn grote vriend toen ik klein was. Mijn ouders leerde mij er is geen onderscheid tussen wie dan ook.

Er was toen geen internet, mooie tijd was dat. Gewoon buiten spelen, ravotten met je vriendjes en op tijd thuis zijn voor het eten, wel standaard je handen wassen, dat werd ons gewoon aangeleerd. De lp van ome Bob Marly draaide regelmatig op de platenspeler, beregoede muziek, heb de lp nog steeds. Mijn vader werkte in de bouw, daar waren de beste collega’s de Turken, mijn vader deed veel voor hun, en hun voor mijn vader, als kleine jongen ging met hem mee en het was altijd feest.

Op de middelbare school, was er eerder bonje tussen de normale jongelui en de jongelui die dachten alles te zijn omdat papa en mama rijk waren, we maakten ons niet druk over waar je vandaan kwam. Uiteindelijk was iedereen gelijk daar. Na de middelbare school, werken en leren. Wat een lol zeg uitslapen 1 dag in de week. Ik werd uiteindelijk toch nog chauffeur, nog steeds geen internet, dus ook geen filmpjes van zware ongelukken, nee geen informatie die sneller was dan de berichtgeving zelf.

Sprong in de tijd, tijdens mijn buiteland rijden, een Turkse collega, theedrinken langs de snelweg het was gewoon verplicht aansluiten, Frans praten tegen een Duitse Fransman was lol, omdat ie dan rood aanliep, de ongein was gewoon heel normaal, nog steeds geen internet.

Ouders leerde hun kinderen wat respect was, zo niet dan effe met de harde hand, was of is daar wat mis mee, nee, in die tijd was er de dienstplicht, was daar wat mis mee, nee zeker niet. Toen kwam de grootste vervuiler en onruststoker in het leven.

Er kwam internet, de wereld op zijn kop. Informatie op zoeken over de hele wereld heen, het was toch wel mooi, maar ook de beelden van moorden, alles kwam voorbij. Tegenwoordig is het klaagbaak over van alles en nog was, drie maanden over corona en nu is de tijd voor racisme.

De scholen moeten meer aandacht of zelfs lesgeven over racisme, is dit niet een taak voor de ouders vroeger wel. Standbeelden worden omvergetrokken, omdat ze in een heel ver verleden iets met slaven hadden. Op internet gaat alles als een vuurtje rond, de wereld op zijn kop, zo onderhand denk ik moet ik dit wel schrijven, straks word ik nog aangeklaagd ook. Maar het is heel simpel, ik ben opgegroeid met niet lullen maar werken, niks mis mee, vuile handen kon je toch wassen. Vraag me wel eens hoeveel van de schreeuwers tegenwoordig, was is hun verleden. Want waarom wordt er door een stelletje hersenloze oproerkraaiers alles op racisme gegooid, ik voel me gediscrimineerd, omdat ik blank ben en een mening hebt, ik snap de schreeuwende mensen niet, ik snap ze niet.

De grootste boosdoener in het leven is internet, waar of niet.   

Het leven gaat door..

Het is gewoon zoals het is. Je kan alles denken en doen. Wij als chauffeurs gaan door en door. Regels die opkwamen met de corona tijd. Onderweg en bij bedrijven, die blijven gelden. Omdat ze het wel best vinden.

Ik denk er het mijne van. Waar was de steun van de instanties die opkomen voor de chauffeurs de laatste weken. Nergens te vinden. Nu komt er nog een ander ding bij. Discriminatie wat eigenlijk niks nieuws is. Eigenlijk wordt de Nederlander zelf altijd al gediscrimineerd. Hebben we daar al eens over nagedacht.

Nee dat doen we niet. Waarom wordt de Nederlandse chauffeur op dezelfde hoogte gesteld als een buitenlandse chauffeur, niet alleen in doen en laten. Maar denk ook binnenkort in betalen , ons loon wat gaat mee gebeuren. Dat is gewoon een gedachte. Gaan wij nog de barricade op. Nee natuurlijk niet. Wij zijn Nederlanders.

Ik doe gewoon mijn werk en respecteer vele mensen. Dat ik mensen soms niet begrijp. Komt doordat mensen roepen en schreeuwen en niet luisteren naar wat iemand anders te zeggen heeft. Waarom kijken andere chauffeurs mij aan op de snelweg. Dat ze mij moeten inhalen. Tja mijn truck staat afgesteld op 85km , hard zat toch.

Dat ik soms stil sta. Dat gevoel zullen meer chauffeurs hebben tegenwoordig. Want geloof dat er sommige trucks echt wel een gevaar gaan opleveren. Want sinds dat de maximum snelheid in Nederland 100km is. Levert het meer gevaarlijke situaties op dan men denkt.

Ach het leven gaat door. Mijn leven uw leven, dat is gewoon zo..

Beste Mark.R

In 2010 kwam u aan de macht als president van Nederland, een land met normen en waarden. Daar waar er nog geen discussie was over van alles en nog wat. In 2013 zei u iets over zwarte Piet, hij hoort bij ons gedachtengoed.

In de loop van de jaren. Kwam er iets over mijn grote vriend terecht bij de Verenigde naties. Plotseling was hij discriminatie. Nu 7 jaar later geeft Mark toe aan een stelletje relschoppers.

Mensen die niks beter met hun tijd te doen hebben. Vooral afgelopen week. Demonstraties tegen iets wat je niet kan voorkomen. Maar wat mij wel opviel dat er de beweging die ook in Dokkum aanwezig was en trouw elk jaar de sinterklaasintocht bezoekt. Niet om feest te vieren maar om te rellen.

Het blijkt wel, dat mensen met de grootste mond, hun gelijk gaan halen. Want de kozp is de beweging , die hun gedachte zelfs betrekt bij de demonstratie van deze week. Wat de premier in een hoek drijft. Hij heeft stemmen nodig. Hij heeft steun nodig. Dus in 7 jaar zorgt hij voor zijn hachie.

Vindt het persoonlijk een schande dat in juni al een discussie ontstaat. Bijna ongelooflijk dat de discussie verplaatst word. Niet denkende aan de mensen die al maanden door werken. Steeds weer bij een demonstratie denken.

Waarom hebben wij risico gelopen. Waarom organiseren mensen dit. Dubbel verhaal. Maar ik ben ook bang. Bang dat er iets terug komt. Dat mensen zo bezig zijn voor iets. Wat nooit zal veranderen. Want discriminatie verdwijnt nooit. Corona op deze manier ook niet.

Dit is mijn gedachte. Omdat ik een moeder heb in een verzorgingstehuis, die niet weet wat er loos is. Niet de woorden kan vinden meer. Wij zien haat niet en nu zult u zeggen vanaf 15juni toch weer. Dat lijkt mooier dan het is. Denk voordat ik haar weer zie. De zomer voorbij is en we denken wat een mooie zomer was het. Daarna komt de kerst snel en is 2021 daar. Kan niet wachten. Ja Mark kan niet wachten tot jij in de zak mee gaat naar Spanje.

Groetjes Alex

Echt ongelooflijk

10 maart zag ik voor het laatst mijn moeder in levende lijve. Wekenlang alleen via foto’s of filmpjes. Daarbij zie ik haar voorlopig ook nog niet.Mijn vriendin ging ook rond die datum thuiswerken. Ik als chauffeur werd betiteld als crusiale medewerker. Geen gezeik doorrijden. Hebben we ook met zijn allen gedaan.

We hebben zoals altijd alles draaiende gehouden. Iedereen had te eten. De ziekenhuizen konden doordraaien, met alle respect, werd er voor hun wel geklapt. Begrijpelijk dat zeker. Maar de maanden gaan voorbij. De mensen worden het zat. Wat worden ze zat.

Het binnen zitten. Nou in Nederland konden we gewoon naar buiten toe. Nee vandaag is 2e pinksterdag. Waar ik al bang voor was gisteren is gebeurd. Terrassen beheersbaar vol. Mooie weer. Maar op dit moment in Amsterdam.

Je kan het niet geloven. 4 mei was de dam leeg. Uit respect en omdat het niet anders kon. Nu Op 1 juni is de Dam het toneel van een grote demonstratie. Voor de man die overleed door politiegeweld in Amerika. Ja ik schrijf de man. Want ik maak geen onderscheid in mensen.

Maar hoe gaat de organisatie dit uitleggen. Zoveel mensen naast elkaar. Ze vragen gvd om respect. Maar zijn zelf zo respectloos echt waar. Wat denken mensen als restaurant houders, kroegbazen, ziekenhuispersoneel, chauffeurs nu wel niet. Waarom hebben we het gedaan de laatste maanden waarom..

Dit heeft niks meer te maken met de wereld waar we in leven.

Kan over van alles…

Het leven is toch te mooi om ruzie te maken, alles gebeurd met een reden. Dat is toch zo. Dat de wereld beheerst word, door mobile telefoons is toch niks nieuws, ze filmen wat af. Alleen nooit de oorzaak.Dat is een beetje jammer.

Morgen is het 2e pinksterdag, een heugelijke dag voor vele mensen, die zich eigen al vanaf 14 maart niet hebben kunnen vermaken. Ze werden bruut gestoord in hun levensstijl, want elke avond uiteten en elk weekend in de kroeg hangen, tuurlijk zaten ze in februari al op het terras.

Dat mensen nu een heleboel geld gespaard hebben, is te verklaren, weet u het al. Ach zou er kunnen gaan schrijven. Doe ik lekker niet. Zou ook over een Boa kunnen gaan schrijven, daar gaat ik mijn tijd niet aan verspillen, want een Boa moet eens accepteren, dat ze nergens voor , laat maar. Praten en cursus sociale omgang zal aan de basis kunnen staan van succes voor de Boa.

Waarom is er weer zoveel aandacht voor de rellen in Amerika, is dat niet de taak van een president om dat op te lossen, nee dat doet die meneer niet, omdat ie zelf een puntje puntje is. Ik schrijf daar niet over ..

Nee waar ik wel over schrijf, dat is een heerlijk bakkie koffie, thuis dat dan weer wel. Want waar is de koffie het lekkerst, ja thuis, hoef ik niet de hoofdprijs voor te betalen, bij een benzinepomp, of op een jawel vanaf morgen op een terras. Denk na wat u gaat doen op 2e pinksterdag, want niet alleen de terrassen zijn open, ook de meubelboulevards, de grote geel blauwe doffe ellende.

Maar ik blijf gewoon thuis, gewoon thuis. U ook..

Doe gewoon wat me gevraagd wordt.

Het is toch eigenlijk heel simpel. Ik ben chauffeur en die zijn bestempeld als cruciaal. Geloof nog steeds en dat zal nog wel effe blijven ook. Maar daar merk je niks van en het doet geen pijn. Je houdt je gewoon aan de regels en klaar.

Wij kunnen niet thuis werken. Want waarom zouden we. Daar zijn we chauffeur voor. Snap alleen niet wat er nou moeilijk is.

Als er aan me gevraagd wordt. Was je handen doe ik dat. Draag mondbescherming doe ik dat. Blijf zoveel mogelijk thuis doe ik dat. Maar nu is dit het. Waarom mag ik in Duitsland wel met sjaal voor mijn mond lopen in de shop van de benzinepomp.

En hetzelfde sjaaltje is verboden in Nederland. Dat snap ik dus niet. Waarom zoveel verschillende regels en dingen. Wil me graag aanpassen maar teveel regels en verhalen. Dat maakt ons gek. Niemand weet het meer. Maar blijf normaal denken. Doe dat gewoon. Want iemand die zegt. Ik weet alles van .. Tja dan vraag ik me af hoe dan.

Vannacht gaat ik weer. Zonder sjaal want die mag niet. Oh ja wij chauffeurs hebben geen mondbescherming nodig want we leven toch alleen, nooit staan we met teveel mensen in een hokje. Nee we slaan door. Ik hou ervan..

Want waarom zou ik ergens tegen in gaan en tegen het systeem aan schoppen. Wie krijgt de bekeuring tja denk daar eens over na. Daarom kan ik wel fuck the system denken. Maar dit is gewoon simpel. Doe gewoon wat er gevraagd wordt. Kost geen geld.