3-10-2021
Het is een druilerige zondag zeg. Maar daar kan ik tegen. Geen depressie te bekennen dat scheelt weer. Hoop takjes en blaadjes op de weg. De 1e herfststorm is geweest.
Maar goed we lopen over de parkeerplaats opzoek naar mijn vader. Niet daar wat raar. Precies 11.00 komt ie aan hoor. Zal eens precies op tijd komen. Ahum ja pa ik snap het. Gezellig door de deuren heen. Kon wel zien in het restaurant dat het buiten slecht weer is.
Hoe zal het zijn met moeders. Oh ja zag de kaarten in haar kastje leggen. Dank allemaal wat een heerlijke dikke stapel. Lopend naar de huiskamer. Hoop nieuwe mensen. Dus nieuwe gebruiksaanwijzingen. Moeders in haar racestoel keek mij aan en dacht het zal wel..
Lopend naar het restaurant, mooi plaatsje gevonden. Moeders wat wil je, sous komt er altijd trouw uit. Jullie weten wel wat dat is. Al met al. Het is niet veel meer met haar. Dat weten we al langer. Ik lieg erniet om..Het gaat hard.
Het op bezoek gaan is gewoon uit respect voor mijn moeder. Dat is gewoon zo en laat ik geen punt tussen vallen. Omdat ik vindt dat het ons leven is. Als mensen er anders over nadenken moeten hun zelf weten. Ja ik ben die grote gast met een kale kop en tattoos, maar wel met respect voor zijn moedertje.
alexschrijft.nl 