Hiep hoi daar boven in het land. Ja toch. Het is toch allemaal wat. Je bent effe jezelf niet en opzoek naar . Je gaat het vinden. Net zo goed dat je eigen iets afvroeg.
Zover ik terug kan gaan in mijn eigen leven, was er een oom van mij chauffeur, een vriend van mijn vader ook en daar ben ik als kleine jongen mee gegaan. Waar je mee omgaat ,dat is bij jullie toch ook zo. Altijd al een chauffeurs gezin geweest, nooit geweten of intresse gehad om te veranderen. Dat je kinderen nu allemaal een virus hebben waar geen vaccinatie tegen bestand is.
Tja dat is niet ernstig, de salarissen in het transport blijven stabiel laag. Niks over te klagen. Het menselijke is computerachtig geworden. Internet enzo. Praten doen we niet met elkaar meer. Beetje jammer maar zijn chauffeurs praters dan. Ja onder elkaar lekker roddelen .
Het is het leven wat we als chauffeur hebben elk dagdeel is anders. Ik leef in de nacht ja dus. Mensen om mij heen snappen het ook niet. Snap ik het zelf wel dan Jet. Dat is de vraag die ik me ook vaak stel. Wat ben ik aan het doen. Waarom is 35 uur nascholing in 5 jaar te doen. Waarom in 4zaterdagen, kansloos gewoon. Maar het is het leven van ons op de weg.
We leven en worden geleefd, het laatste jaar was een hel. Nergens mocht wat nergens kon wat. Maar 1 ding bleef Jet. Het uitzicht elke dag weer.
Het is overal wat hier heb je daar krijg je wat, een chauffeur tja voelt veel dingen aan. Heel veel dingen aan.. Een beginnend chauffeur tja die leert snel en weet nu al wat ie wil. Dat zijn de echte sorry Jet..
Groetjes van Alex
alexschrijft.nl 