Zaterdagmiddag hangmiddag op de bank. Niks te doen. Gaat mijn telefoon, aan het nummer zag ik het al. Hoi Anton hoe is de lijn vandaag. Helder of krakend. Kerel ik zeg ik ben helder en mijn botten kraken. Hij heeft zijn lol broek aan..
Maar grote kleine vriend. Hoe is het met trombose eigenlijk. Alles onder controle jazeker ik wel en kan het nog spannender maken. Heb een vaccinatie gehad jazeker daar waar de hele fucking wereld over valt. Mijn huisarts vroeg het nog. Wat maakt het uit trombose heb ik al en ik leef ermee. Punt klaar geef die spuit nou maar . De 1e heb ik en over een paar weken de 2e.
Maar Alex niet over mij. De hele tijd. Leg jij mij eens uit. Wat het toch is met de planners tegenwoordig zijn ze nou echt nog nat van het vruchtwater achter hun oren. Krijgen ze subsidie op luiers soms. Man laatst zei er planner goh opa pas weer begonnen. Heb je geen hobby’s. Die jongeman heb ik effe zijn oren gewassen. Ja Anton. De generatie planners dat zijn geleerden die achter hun scherm veilig zijn. Maar totaal niks begrijpen van de echte wereld. Het zijn meelopers en als je als chauffeur meeloopt met hun en meedoet in groepjes tja dan heb je een mooi leven.
Ik hoor het al Alex je gaat er niet teveel over zeggen. Nee Anton maar ga je maandag nog rellen Anton. Want 12april he. Staken voor een standairco ha ha hij bulderde het uit. Die kan ie toch gewoon aan je baas vragen, actie voeren. Staken.. wie doet nog tegenwoordig, de snelweg blokkeren. Gewoon rijen dik vrachtwagens. Ja ik heb dat nog mee gemaakt Alex. Maar in de loop van de jaren. Ja Anton hebben de chauffeurs geen kloten meer, ben jij wel lid van een bond dan Alex nee Anton jij wel nee Alex. Denk allebei om dezelfde reden..
Ach Anton. Ben het niet eens met ze..mag toch alleen hun vonden van niet. Zo gaat het tegenwoordig, je mag geen mening meer hebben, want andere mensen die een andere mening hebben altijd gelijk. Anton lachte weer Alex jij en ik weten beter. Jij wil graag een vaccinatie, jij wil graag normaal naar je moeder toe. Je wilt je mondkapje af bij der. In de hoop dat ze je weer gaat herkennen, maar zeg eens eerlijk Alex. Kan ze je nog. Nee Anton..Nee ze kan mij niet meer. Maar goed het blijft mijn moeder.
Anton zei , ik zeg je dit. Als alles weer een beetje normaal is en onze gezondheid laat het toe, gaan we eten en drinken en als ik nog mag meemaken als er een boek uitkomt dan rij ik jou naar je presentatie. Daar houdt ik je aan vriend. Wanneer gaat je weer, zondagavond peer ik hem weer. Naar Hongarije en daarna denk in de speeltuin spelen. Want dan snap ik planners beter..doei Alex doe voorzichtig jij ook…
alexschrijft.nl 