1e paasdag 04-04-2021. Laren.
Het is Pasen , feestdag voor vele mensen wel. Maar er zijn mensen die het ook niet meer weten.
Zo reedt ik de parkeerplaats op. Zag ik daar mijn vader staan, altijd gezellig. Dus wij ons naar binnen begeven, tuurlijk houden wij ons aan alle regels. Tuurlijk doen wij dat bijna dan. Lopen we de gangen door. Druk op de knop. Deur open. Oh lopende mannen. Die het niet begrijpen dat de deur dicht is.
Maar eenmaal daar. Hoor ik een stem. Yes she is back. Who Inge welkom terug. 9 maanden weg geweest en nu weer terug topper echt waar. Daar kwam moeder aan. Eh hallo. Nou haar blik. Nee haar uitdrukking nee haar…
Vraag me wel eens af. Wat denkt u, denkt u nog wel eens. Kijkt u wat ziet u dan. Praten nee met woorden daar de letters van door mekaar gooien. Wat denkt u als u die grote mannen ziet. Vragen u vraagt niet meer hoe gaat het met jou. Ik kan niet meer zeggen dat het me pijn veel pijn doet om u zo te zien. Het is niet te zeggen of omschrijven in woorden wat ik denk. Net zo goed wat u denk..
Het advocaatje tja dat ging er snel in. Kan wel zeggen. Te snel. Geeft niks. Het is eenmaal zo. Het is geen feestje ook al hangen er ballonen en zijn er feestmaaltijden, het gaat u allemaal voorbij. U ziet het niet. Wat ziet u wel dan.
De dame die mij grootbracht. Was niet groot.nu is ze nog kleiner, Maar ze is en blijft mijn moeder..
alexschrijft.nl 