Drie weken vakantie, drie weken weinig van me laten horen. Heerlijk gevoel was dat. Heb ik bloggen gemist dan. Nee is het antwoord.
Nee was het antwoord in mijn gedachte. Oude Anton maakte zich al zorgen. Hij belde mij op. Jochie gaat het wel goed met je. Geen zorgen Anton. Spreek je later. Daar waar ik was ben ik graag, loop er niet mee te koop, Omdat het gewoon zo is. Mensen die het willen weten. Kunnen het gewoon persoonlijk aan mij vragen. Echte vrienden weten het al.
In de drie weken, vroeg ik me wat af. Waarom zoveel ellende pleuren op het internet. Waar ik elke morgen mijn kopje koffie dronk in het zonnetje, las ik weer het gezeik over het klimaat. Bam kwam weer een oude tractor langs met dikke rookpluimen uit de uitlaat. Dubbele gedachte dus. Oh ja gezeur over zonnepanelen. Tja als uw dak maar stevig is..
Bedoel maar als je van de zijlijn meeleest. Kijk je echt ander dan anderen. Mensen worden wakker en staan gelijk in de houding om te kunnen reageren, op van alles en nog wat. Vraag me dan af. Hebben de mensen wel een leven. Het verschil tussen gaan en moeten is groot.
Maar wat gaat ik doen na de vakantie, bloggen jazeker. Achter de deuren, oude Anton. Maar ik gaat echt meer op doelen af. Onrecht kan niet tegen. Als mensen wat zeggen. Dan moeten ze het ook doen. Hou niet van proefballontjes die prik ik zo door. Ja ik ben terug opgeladen en wel..
alexschrijft.nl 