Ik bam zover is het dan. Het kaarsje is op en het lampje is uit. Tijd voor een stekker om op te laden. Bijslapen en bijkomen van wat geweest is en opladen voor wat komen gaat.
Niemand kan het voorspellen. Niemand weet het. Want zoals ik altijd zeg. Gisteren is geweest, vandaag leven we en morgen is een verrassing. Dat ik last heb van vrijheidsdrang is een feit. Daar lieg ik niet om.
Dat ik me afvraag wanneer de chauffeurs gezamenlijk gaan opstaan voor hun salaris. Doormiddel van belastingschaal verlaging en een hoger basissalaris, dat voor latere zorg. Dat mensen weer met elkaar gaan praten ipv stom op een schermpje zitten te staren. Zou ook een mooi doel zijn.
Vol met ideeën zitten maar niet de puf hebben om te bloggen. Dat betekend maar 1 ding. De rust erin. De pen gaat niet mee. Maar wees gerust ik maak zat mee en verhalen komen er echt wel. Maar eerst gaat ik slapen. Dan komt de rest vanzelf wel..
Tot laterssssss.
alexschrijft.nl 