Vandaag 27/8/19.
De vakanties zijn bijna voorbij, de grijze plaag gaat nu op pad. Nou ben ik niet grijs hou wel van plagen. Maar toch is de dag er voor mij ook bijna.
Dus ik vandaag voor het laatst voorlopig dan naar Laren toe. Lekker warm he. Mijn moeder had geen zin. Maar toch weer een strakke actie. Er werd om de rolstoel gevraagd en als een duveltje uit het doosje was de rolstoel daar. Maar mijn moeder wou echt niet mee. Maar ik heb dorst. Dus hoppa. Jawel een advocaatje glijdt zo lekker naar binnen toe.
Breng je me naar huis.. 1 min later gaan we naar buiten. Dat laatste werd het dus. Het was lekker warm en volgens mijn moeder waren de vissen niet thuis. Tja breng me maar terug. Ok moeders. Het is totaal niet warm en ik heb er geen last van hoor.
In de huiskamer vroeg een begeleidster was het niet te warm buiten voor je moeder. Eh mijn moeder die is ijskoud en ik zweet nog harder dan dat ik aan het werk ben. Nou dat lieg ik voor eigen best wil.
Daag moeders tot snel weer. Zij zal mij niet missen. Dat weet ik bijna zeker. Maar ik zal haar wel gaan missen. Want is de bovenstaande hopelijk niet de laatste..
alexschrijft.nl 