Met alle RESPECT-dank u wel, delen mag ..

Er is maar 1 woord wat geld aanstaande 4 mei en altijd heeft bestaan en zal blijven bestaan.

Het woord is RESPECT, gewoon op 4 mei elk jaar weer je kop houden, dat er nu van die roeptoeters opstaan, die ook tegen zwarte piet en sinterklaas zijn, alle auto’s uit het verkeer willen halen, dit zijn mensen die lawaai willen maken tijdens de dodenherdenking op 4 mei. Deze mensen hebben niks beters te doen met hun leven, dat blijkt wel het woord RESPECT voor Nederlandse tradities en gedachtengoed is heel ver te zoeken.

Wat is twee min je mond houden om stil te zijn in een jaar, neem je eigen leeftijd eens en doe je leeftijd maal 2, bij mij is 45×2 = 90 min echt 90 min kan mensen die tijdens 1 voetbalwedstrijd niks zeggen. Kom op zeg wat is 2 min totaal niks.

Het is niet alleen voor de overleden mensen die gestreden hebben in 40/45 maar ook voor alle mensen die in het verzet hebben gezeten en gestreden, voor alle mensen die overleden zijn door militaire operaties in het buitenland van afgelopen jaren. Maar bij geld ook de mensen die door zinloos geweld om het leven zijn gekomen. Voor de onbekende chauffeur van laatst, die zich in het viaduct boorde bij Leusden.

Ik heb het woord RESPECT Hoog zitten, daar houd ik op 4 mei mijn klep dicht, ik zal binnen zijn of op een veilige plaats en 2 minuten denken aan alle mensen die gevochten hebben voor onze toekomst en dan dit nog.

Mijn vraag is, heeft u ook RESPECT, houd u ook uw mond dicht of bent gewoon stil op 4 mei, deel dit verhaal dan door. Met alle RESPECT-dank u wel.

 

Het is de tijd .

Vandaag weer naar haar geweest. Kan nu wel zeggen mijn moeder.

Na een mooi concert gisterenavond, was het vandaag weer de werkelijkheid. Auto geparkeerd en hand in hand lopen we naar de schuifdeuren. Er staat een ambulance voor de deur. De ambulance broeder verontschuldigde zich aan de patiënt op de brancard. Sorry het regent. Lijkt mij heel vreemd als je altijd binnen leeft.

Maar door de deuren heen. Komt er een man recht op ons af gelopen. Kan die deur open. Nee meneer dat kan niet. #$%@ of zoiets kwam er uit zijn mond. Doorlopen en wegwezen.

Door de deur van de huiskamer heen. Staat 1 rolstoel met mijn moeder daarin. Het is raar en vreemd om haar zo te zien. Het is bijna oneerlijk gewoon. Ik zat een heleboel jaren geleden ook bijna daarin . Nu zit zij daar. Ze begrijpt het zelf niet waarom. Want ze kan lopen . Ze wil naar huis lopen. Geef de sleutels maar ik ga naar huis. Dat gaat niet meer . Leg dat maar eens uit. Het onmogelijke wordt gevraagd. Helemaal als ze de woorden brabbelt. Het hoeft allemaal niet meer van mij. Op deze manier.

Wat moet je dan zeggen als die grote knuffelbeer. Die beer met die tattoos die zo klein wordt. Het niet begrijp waarom . Maar wel weet wat er is. Maar waarom zij. De klok tikt door. Dat weet ik. In haar ogen ook. Hoe lang tikt het nog door. Het is de tijd.

Want Racoon staat op de grond. Met beide benen.

Het was de vorige zomervakantie in het zuiden van Frankrijk.

Daar zaten wij voor de stacaravan en eigenlijk toch wel makkelijk vrij internet, zodat wij een aankondiging zagen van Racoon ze gingen naar de Ziggodome, wij keken elkaar aan en voordat we het wisten, was het geregeld. Kon niks anders denken dan Bring it on laat het snel april ’18 worden.

Niet wetende wat er allemaal in mijn leventje zou gaan gebeuren, teveel en ik schrijf erover op mijn blog, iets met de gesloten deuren. Keihard leventje kan ik wel zeggen. Maar hoe dan een concert binnen kan komen in mijn gedachten, dat is ongelooflijk.

Want gisteren 28-4-2018 was het zover. Het concert van Racoon, op de weg ernaartoe, krijg je al een gevoel. Stijgen ze boven hun zelf uit of blijven ze met beide benen op de grond staan want Feel like Flying is ook een duidelijke titel. De wagen geparkeerd in de parkeergarage en zoals altijd liepen wij met een gevoel van ondeugendheid naar de Ziggo toe. Want altijd als wij ergens naar toe gaan gebeurt er wel wat. Sta je daar te wachten tussen dranghekjes is iedereen gezond bezig, lekker aan het bier en roken ik hou ervan.

Totdat de deuren opengaan, hou je ID-kaart bij de hand, lekker dan, heb zoveel pasjes met een pasfoto erop, dat ik bijna mezelf niet meer ben. Maar goed, dat is de tijd van tegenwoordig. Eenmaal binnen, dan begint de lol eigenlijk, als eerste muntjes halen, dan shirtjes kopen en de nerd dat ik ben, lp verslaafde tuurlijk een van de eerste platen van Racoon in mijn bezit. Dat stop je dan weer allemaal in een kluisje en je gaat opzoek naar de ingang. Loop je langs de een deur heen, mag je er niet naar binnen, alleen voor rolstoelgebruikers, ja ben ik hem alweer vergeten zeg. Maar dat is pure lol. We gaan een biertje halen, eh slootwater met een beetje alcohol erin. Maar daar gaat het niet over.

Het voorprogramma was goed, alleen ze waren een beetje verbaasd over de grote zaal. Maar om 21.00 uur, daar kwamen ze Racoon, niet lullen geen ontploffende of vliegende wagens, geen naakte vrouwen maar gewoon de muziek en niet meer dan dat. Hoe ze het hebben gedaan, is mij een raadsel, maar die band heeft het met zijn allen voor elkaar gekregen, dat Racoon bij mij op nummer 1 komt, niet met stipt, maar gewoon vast. De samenzang en het plezier en de liedjes die bij mij binnen kwamen op een manier. Bart zong voor zijn mother and father, bam de waarheid, hij zong voor zijn brother, hij zong voor Jaiden, het boegbeeld van een ziekte die meer bekendheid moet krijgen, maar als je naar de tekst luistert van alle liedjes, dan kan je alles in je eigen leven kan inpassen.

Dat is de kracht van Bart en zijn stem, het virtuoze gitaarspel, de drums en de Bass, de achtergrondzangeressen maakte het compleet. Kan alleen maar zeggen als je er niet bij was. Dan heb je wat gemist. Want Racoon staat op de grond.

Voor mij persoonlijk, dit had ik effe nodig, geeft mij weer kracht om door te gaan, geeft mij weer de kracht om positief te zijn en geeft mij weer hoop op dingen die ik wil gaan doen.

Dank jullie Racoon.

Europa heeft het zichzelf lastig gemaakt.

Ik ga even een paar weken terug.

Ergens op een parkeerplaats in Brabant, daar waren de televisieploegen en pers uitgenodigd om een controle mee te maken. De minister en de bonden waren erbij. Het was nieuws, de strijd tegen de weekendrust in de cabine was begonnen. Het was duidelijk een storm in een glas water.

Want we horen er weinig meer over, behalve dan dat er meneer heel trots in een cabine ging liggen, iemand van de EU was benieuwd hoe een bed in een vrachtwagen zou liggen. Dat hadden vele chauffeurs hem wel kunnen zeggen. Maar naar de chauffeurs wordt toch niet geluisterd. Dan was er gisteren een dame, die langs parkeerplaatsen in Europa is gereden en daar de nieuwe nomaden had zien staan.

Het is wel duidelijk, dat de Oost Europese invloed op het beleid duidelijk is, want er wordt nu over meer beveiligde parkeerplaatsen gesproken, niet meer over hotels of wat dan ook. Maar het gaat mij te ver om over nomaden te spreken, want elke chauffeur die steeds weer onderweg gaat is een nomade. Zijn de beleidsmakers in Europa de weg kwijt soms. Wat is de invloed, van de grote bedrijven, het lijkt wel of er gedreigd is of zijn er mensen omgekocht.

Want ik maak me geen zorgen hoor, want blaffende mensen bijten niet, maar dat het een grote puinhoop gaat worden en als dan de salarissen gelijk gaan getrokken worden, gaat de Nederlandse chauffeur dan nog minder verdienen. Ik snap het gewoon niet meer, maar ben wel trots dat ik nog steeds rond rij en dat ik veel vrienden heb, die nog steeds in Europa rondzwerven, Italië, Zweden en Engeland, maar dan ook nog alles wat daartussen ligt. Die mannen en vrouwen doen gewoon hun werk met gepaste trots en dat is mooi.

Maar het is voor de meeste mensen die chauffeur zijn erg lastig om het uitteleggen wat er loos is, waarom rijden wij op de snelweg, vier vrachtwagens, 1 Nederlander en 3 anders kentekens, is dat de toekomst nee dat dat is al jaren zo.

Daar waar Europa de geldkraan jaren geleden opendraaiden en de fabrikanten van trucks, gouden bergen konden verdienen. Nieuwe truck gingen als broodjes over de grenzen heen. Bedrijven schoten de grond uit, bedrijven in Nederland sprongen in het gat van de wet, want de wet was niet waterdicht. Nee Europa heeft het zichzelf lastig gemaakt en door hun beleid in het transport een kanteling veroorzaakt. Ben benieuwd hoe lang ze de schijn op kunnen houden, Zullen ze ooit toegeven, wij zaten fout.

Maar ja het is bekend en niemand doet er wat aan. Daarom gebruik ik nog maar effe de mogelijk tot spammen. Mijn nieuwe Facebookpagina is online, wilt u op de hoogte blijven van mij, kom dan eens langs en vindt het leuk.

Lekker makkelijk he

Begin bij jezelf,dat is ooit mij aangeleerd. Begin bij jezelf voordat je iemand anders veroordeeld.

Nou dat heb ik vandaag gelezen zeg. De koning en zijn gevolg. De droom van de meeste mannen schijnbaar. Máxima is haar naam. Nou Lexie heeft haar al. Dus kijk eens naast je op de bank en tja dat is jouw leven.

Dan hebben we de dochters drie wel verstaan. Die zijn vandaag het middelpunt. Ze zijn te dik of te vors. Ze zouden wat aan hun lijn moeten doen. Of is maatje ondervoed ,het Nederlands stereo type, van een vrouw. Geloof dat het zaad van Lexie gevoed is met Nederlands trots klei. Die meiden zijn gewoon zoals de jeugd zouden moeten zijn.

Geloof dat het merendeel van de azijnzeikers gewoon jaloers zijn. Waarom lopen mensen te zeiken over hoe mensen moeten leven.

Begin lekker bij jezelf dan ben je op de helft of ….

Of het door de voornaam Mark komt weet ik niet,

Als de leugen gaat regeren, is de geloofwaardigheid pleite.

Het is wel duidelijk dat er een partij in Nederland is, die al jaren de boel bij elkaar liegt en steeds weer bij verkiezingen de grootste zijn omdat ze de boel bij elkaar liegen. Omdat de keuze in de politiek echt klein is, kiezen de mensen die te goedgelovig zijn de veiligste partij om nu erachter te komen, dat het gewoon liegbeesten zijn, maar ze komen er mee weg.

Maar ik ben niet zo zeer politiek gericht en ik lieg niet om de waarheid te schrijven, het is gewoon de sfeer in dit land, iedereen knikt ja en amen. Niemand zal op staan en zeggen stop hier en niet verder. Dat is overal terug te vinden namelijk, daarom heb ik goed nagedacht wat de toekomst mij gaat brengen.

De toekomst in het echte leven, tja dat is leven zoals ik wil leven, we worden vanzelf ouder en over een paar weken is het weer zover, weer een jaar ouder, het verschil merk ik niet, omdat ik lol heb, met een schaduwkant dat wel. Daar schaam ik me niet voor en schrijf erover in korte verhalen, lieg niet over de waarheid en een memo hou ik niet achter de hand.

Maar het leven op de sociale media zal ik wel gaan veranderen, alles wat met mijn eigen te maken heeft zal verdwijnen, alles waar alexschrijft in voor komt, zal blijven. Waarom doe ik dat, omdat ik verder wil met alexschrijft.nl het is mijn ding en ik maak foto’s die op Instagram worden geplaatst, waar ik te vinden ben onder alexschrijft. Gewoon simpel en volgen kan altijd.

Twitter.

Alexontheroad zal gaan verdwijnen en ik zal onder de naam alexschrijft door blijven gaan. Heel simpel eigenlijk. Waarom doe ik dat, nou omdat ik 1 account wel genoeg vindt. Niks aan het handje dus.

Maar op Facebook, tja het is bekend dat ik een beetje klaar ben, met het beleid van Facebook of het door de voornaam Mark komt, weet ik niet, maar het lijkt wel op de politiek. Mijn account zal op 19 mei gaan verdwijnen, zowel de naam Alex does, mijn privéaccount als mijn pagina alexschrijft, die laatste zal terugkomen en is er al, onder de naam alexschrijft.nl(linkje), als u op de naam hiervoor drukt, dan komt u op de pagina uit. Wat gaat ik daar doen, daar waar ik goed in ben, spreuken maken en plaatsen, tuurlijk komen de blogs daar terug, maar gewoon compleet als alexschrijft bezig zijn.

Niet meer met mijn eigen leven op Facebook, omdat ik er gewoon helemaal klaar ben, maar wel bewust van ben, dat ik Facebook nodig hebt voor mijn blog, net zoals twitter en Instagram, dus de naam alexschijft.nl zal meer tevoorschijn komen en mijn leven meer op de achtergrond.

Waarom dan, omdat ik van mening ben, dat het echte leven hier in huis afspeelt, als u daar na benieuwd bent, er zit een bel bij de voordeur, de koffie staat altijd klaar, altijd is iedereen welkom. Ik heb een telefoon met een nummer, daar zit whats app aan verbonden, gewoon goud ook ik kan een sms versturen, dus als je zin in een feestje hebt. Binnenkort hier bij mij thuis. Stuur dan effe bericht via de kanalen die bekend zijn.

Op 19 mei zal ook mijn nieuwe boek uitkomen, mijn vierde. Dus als je een feestje wilt, boekenfeestjes zijn leuk, maar niet alleen boeken zijn leuk, ook koffiedrinken uit een beker ook. ???

Ja Mark het leven kan mooi zijn, zonder leugens he.

Een spel in het leven, of is het leven een spel

.

Vanmiddag weer de Juke geparkeerd naast die andere Juke, wat staat dat toch mooi. Maar dan loop je met hele zware benen naar de schuifdeuren. Ze glijden open, de volgende ook, niet te gelijk nog steeds niet. Dan druk ik weer op die knop, trekken staat op de deur. Doe de deur open en wat hoor ik muziek, een zaal vol rolstoelen en een band die er aan het spelen is, eh ik mankeer verder niks, maar was toch opeens Oost-Indisch doof.

Die band speelde en de mensen dansen, dat is het spel. Lopend door de gang heen, worden mijn benen zwaarder. Kijk op een kamer, bed tv maar niet degene die ik bezoek. Maar in de huiskamer daar stond de rolstoel, die zo mooi op en neer kan, de man waar ik diep veel respect voor hebt, zat met een lepel dikke thee te voeren, keihard dat is het. Toen hij zei, kijk eens wie er is, keek ze me aan en dit is heel slecht, het spel wie ben ik. Spelen we effe. Ze wist het effe niet meer. Toen ik eenmaal mijn stem had gebruikt, was iedereen om haar heen mij.

Het is keihard en keihard, ik weet niet wanneer dit spel over is, want leven is een spel en als je uit bent is het over. Zo liepen wij samen naar buiten, eerst door de deuren heen en dan naar onze wagens. Daar kwam een vraag die ik niet kon beantwoorden, leg ik effe voor aan een hulppanel.

Kan er niet meer over kwijt, de gesloten deuren blijven gesloten maar op een dag gaan ze beiden open.

Dit was een voorproefje

Mensen niet getreurd het is maar een klein voorproefje. Het regent nu ergens in het land. Maar bij mij schijnt de zon nog steeds. Wel 10 druppels gehad.

Maar wat hebben we een mooi weekend gehad zeg. Leek wel zomer. Daardoor zeggen mensen nu al. Dit was het dan. Maar het is pas april. Die doet wat ie wil. Lekker een kikker in je bil. Daar zijn wij Nederlanders voor.

We zijn net echte mensen. Die overal tegen kunnen. Koude nattigheid en zon ,niks maakt ons wat. Laat gewoon elke dag de zon schijnen in je leven. Dat is een gegeven om te doen. En als je niks te doen hebt in je leven. Dan kraak je gewoon huizen en krijg je gewoon alle medewerking van de gemeente Amsterdam, omdat ze niks beter te doen hebben bij die gemeente.

Wanneer worden we eens wakker. Niet elke stakker is slecht . Maar zo onderhand wordt het leven overgenomen door mensen die wel, het durven te doen. Want als je weg blokkeert dan moet je voorkomen. Uit je bedreiging via internet dan krijg je een geld boete. Maar als je de boel flink opnaait dan krijg je een vrijbrief.

Mensen laat de zon schijnen in je leven en later in de maand gewoon weer buiten. Leef je eigen leven en daarbij. Je wordt niet geleefd als je dat niet wil.

Dit was een voorproefje op de zomer. Tot het volgende tuinverhaal

Het echte werk gebeurd in de echte wereld.

Het is met toch wat tegenwoordig, de banen liggen voor het oprapen in het mooie Nederland.

Overal is het grasgroener, maar niemand neemt de keuze om te veranderen. Behalve jonge onervaren chauffeurs, ze volgen een opleiding bij een bedrijf, worden ergens binnen het bedrijf geplaatst, maar dan begint het, het arrogante gedrag en gedachte, komen al snel boven drijven. Ik heb geleerd dus ik kan rijden. Tot zover dan.

Uiteraard zijn er jongeren bij die het wel degelijk kunnen, maar het merendeel is me toch wat, bedrijven die jongeren opleiden, ik zeg goed bezig. Maar bedrijven die jongeren laten zwemmen en dan vervolgens de jongeren aan hun lot overlaten, dat is de makkelijkste weg. Maar waarom praten de jongeren niet. Omdat ze A geleerd zijn, B omdat ze niet kunnen praten, C omdat ze bang zijn om te praten.

Ik kreeg een voorbeeld aangeleverd, jong chauffeur bij een bedrijf, wat bijna alles voor elkaar heeft, maar het geld op tijd en juist uitbetaald, daar reed die jongen, nog 2 maanden zei hij, hoezo nog 2 maanden dan kan ik weg hier, als er niks veranderd.  Als er niks veranderd, denk ie nou echt dat alles vanzelf gaat. Is dat tegenwoordig de gedachte alles gaat vanzelf en alles komt zomaar aanwaaien.

Als je niet praat over wat je wilt, dan zal je gedachte aardig negatief worden en daarbij, hier leer het en is er veel mogelijk, de jongeman reageerde ik gaat naar een ander bedrijf, daar kan ik pas kilometers trappen en worden de bekeuringen betaald. Nou als je dat wilt dan doe je dat. Dat die bedrijven graag jongeren in dienst nemen, omdat ze bang worden gemaakt voor als je niet gaan jagen. Mooie dikke trucks onder hun kont beloven en gouden bergen.

De waarheid is dan wel heel simpel, het zal altijd misgaan. Maar het is niet alleen in het transport loos, in elk vakjargon is het feest, der zijn mensen die kunnen praten, er zijn mensen die kunnen luisteren, dat noemen ze ervaring. Maar de mensen met de juiste kijk op het werk sterven langzaam uit. Als je geleerd hebt wil niet zeggen dat je het weet hoe de wereld in elkaar zit. Want het echte werk staat niet in de boeken. Het echte werk gebeurd in de echte wereld.

De digitale snelweg is niet de echte snelweg. Het leven op kantoor, is ook weten hoe het echt eraan toe gaat. Geld maakt niet gelukkig en weet dat 1 misstap het einde van vele dingen kan zijn.

Heb ik dat..

Het is gewoon klote. Heb ik bijna een blog klaar. Helemaal nagekeken op fouten. Wil hem plaatsen.

Zwart scherm. Oh nee he ja hoor. Ik was er al bang voor..