Liever vandaag nog dan morgen
Posted on 25 november 2020 Geef een reactie
Het jaar 2020
Tja is het al voorbij. Kan ik er nog een positieve draai aan geven, zou wel willen. Maar kan ik dat ook.
Zoals het nu gaat. Wint de negatievetijd het gewoon keihard, niks positief te bedenken gewoon. Ga van de ene gedachte in de andere gedachte , mensen beloven wat. Mensen komen hun belofte niet na.
Soms denk ik wel eens waarom dan. Waarom waarom en waarom. Komt niks uit mijn klauwen. Vol verbazing kijk ik om me heen. Zie niks zie een maatschappij die geleid gaat worden door een generatie die denkt dat de echte wereld op een scherm bestaat
De echte wereld is buiten niet op een scherm. Tja jeugdjournaal bestaat 40 jaar. Laat maar ik weet nog dat ze begonnen. Laat maar ik draai door.
Zie je wel ik weet niks meer voor dit jaar
Daag rare week
Posted on 20 november 2020 Geef een reactie
Dit blogje wordt weer een korte ,waarom omdat er gewoonweg niks is om tegen aan te schoppen. Dat men doordraait omdat van een dame haar kinderen jip en janneke niet leuk vinden , is toch gewoon saai.
Dat bibliotheken boeken over zwarte Piet uit de schappen haalt, tja zielig gewoon, halen ze dan ook bijv de boeken over de islam weg. Kunnen we gewoon niet gaan leven en iedereen in zijn waarde laten. Zo lastig is dat toch niet .
Oh ja als chauffeur voel je eigen knap alleen, dat is vrij normaal, maar op Nederlandse snelwegen. Tja als ik ooit nog eens achter een Nederlandse vrachtwagen kan rijden. Dan vier ik een feestje. Want tegenwoordig van de 10 vrachtwagens 8 een ander kenteken.
Bedoel maar nog meer te zeuren of te zeiken. Als je hier een gedachte bij krijgt die negatief is dan kan dat kloppen.
Maar ja het is wel de waarheid. Deze mannen doen het gewoon. Zij komen niet in de restaurants, heel naar dat wel. Maar ze koken zelf wel, nu moet ik wel zeggen, leven in deze dinky toy is geen leven. Maar gewoon puur slecht. Hun of zijn eigen keuze..
Heb ik nog wat meer. Jazeker lekker weekend vieren in alle rust.
Ik wil…
Posted on 19 november 2020 Geef een reactie
Ik wil zoveel. Wat wil ik dan zoveel, ik wil rust heel veel rust. Maar heb geen rust. Waar is de rust dan..
De rust nemen kan op vele manieren. Geen nieuws meer lezen. Lekker hoor, gewoon geen sociale media meer, wat een gedachte. Krijg je daar rust door dan, blijf je dan in rust .
Dan heb je denk je de rust. Kom je in het verkeer, nee ook geen rust. Je mag de snelheid rijden maar andere rijden altijd harder. Hebben die mensen minder tijd dan. Vraag ik me wel eens af.
Rust krijgen door te gaan lezen. Ja jip en janneke, pietje puk, de kameleon, sjakie en de chocoladefabriek. Zo onderhand mag je en kan je niet meer lezen. De zottiheid slaat door. Ik vraag me af. Hebben mensen geen rust meer. Ik vraag ook dat me af..
Ach het is bijna weekend. Tijd voor rust.
Ook daar weer.
Posted on 18 november 2020 Geef een reactie
18-11-2020
Het zal mensen opgevallen zijn. Bijna geen blog meer vanuit Laren Hoe zal het zijn met zijn moeder. Eh tja lastig.
Dat ik de keuze heb gemaakt om afstand te nemen ivm de vele mensen die ik zie. Is het een Russisch roulette gewoon. Weet ik niet wie het heeft en daarbij weet ik zeker dat ik niemand daar besmet. Daar heb ik de keuze ingemaakt.
Maar wat ik zelf er aan doe, kunnen andere niet. Personeel wat uiteindelijk besmet is. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen zijn er ook waarschijnlijk bewoners besmet. Heeft het mondkapje zijn werk niet gedaan of werk het zo wie zo niet Het is niet op de afdeling waar mijn moeder leeft.
Mijn moedertje gaat gestaag door. Af en toe een foto, af en toe een teken. Tja deze foto laatst. Ze legt effe uit. Dat je afstand moet houden. Nu dacht je zeker dat er een foto kwam ,nee zeker niet .
Dat bedoel ik dus. Met deze tijd kan ik ook niks, het boek ligt stil. Komen geen korte verhalen bij. Hoop dat ik mijn moeder een mooi einde kan geven in haar boek. Niet 1 van een Russisch roulette…
De…… tja lastig
Posted on 14 november 2020 Geef een reactie
Het verhaal van een chauffeur die ooit chauffeur werd. Niet gedwongen maar het zelf wou. Hij koos ervoor op jonge leeftijd het gevaar aan te gaan. Al vroeg was hij besmet met een virus. Waar geen medicijn voor is.
Het virus was het chauffeur zijn. Grote vrachtwagens die langs de school reden. Konden op een vingertje rekenen. Gewoon het gevoel van ja wij zijn collega’s. Dan Komt de dag. Je mag zelf rijden.
Wat een machtig gevoel. Maar je bent jong en je verdiend geld. Guldens nog in die tijd. Je reedt met kaart, stratenboek, internet wat was dat dan. We wisten het toen nog niet. Want nu 30jaar later weet ik het nog steeds niet.
Rijdt ik nog steeds op de vrachtwagen en vindt het nog steeds machtig. Maar begrijp gewoon niet. Dat ik het nog steeds doe. Niet voor het geld hoor. Dat al jaren lang de sleur erin zit. Ik begrijp de werkgevers ook. Maar waarom verdien ik niet zoveel als iemand die 36 uur werkt op een kantoor. Denk daar eens over na.
Dat het nu corona tijd is. Maakt niks uit aan het feit dat vele mensen in het transport ontevreden zijn. We werken en rijden al maanden door. Nooit zullen wij zeggen bekijk het maar. Maar waar is het respect dan. Waar is die nieuwe cao. Oh ja corona.
Kan er veel over schrijven en mijn gedachte verspreiden, maar nu komen er mensen die gaan zeggen. Had je maar een vak moeten leren. Maar dan kan ik zeggen. Wat ik geleeerd zonder in de schoolbanken te hoeven zitten. Is veel meer dan dat u ooit heeft getracht te leren en nu onzin uitkraamt omdat ik een vak moet leren..
Zijn gedachte zijn de mijne..
Posted on 11 november 2020 Geef een reactie
Daar lichte mijn telefoon op. Net op dat moment dat ik dacht waar hangt die oude Anton uit.
Hoi jochie. Wat was ik blij dat ik in deze weken zijn stem hoorde. Het was nogal hectisch bij mij. Hoi Anton.hoe gaat ie. Goed jongen goed. Dat virus krijgt mij niet te pakken gelukkig, denk dat ik te hard rij ha ha , maar Anton hoe is het verder. Sjans je nog steeds met die zuster. Hij bulderde ja natuurlijk
Maar jochie lees jij de krant wel. Eh soms Anton. Kunnen de chauffeurs niet meer hun eigen kloten afvegen, we krijgen al jaren en jaren te weinig waardering. We worden al jaren in hokjes geplaatst, met stinkende laat maar , ja Anton ik weet wat je bedoeld. Wat moet ik er mee doen dan. Kan er niks mee.
Daar heb je een punt Alex. De nieuwe lichting chauffeurs zijn opgegroeid met schermpjes en dan zijn er de jongens nog die niks met schermpjes hebben. Dat zijn de echte, heb jij die ook in je omgeving Alex. Nee Anton. Ze zijn zeldzaam. Echt zeldzaam.
Maar beste Anton. Waar ben je ergens. Kan ik je niet vertellen Alex. Staatsgeheim. Haha hij bulderde nog effe en de lijn werd verbroken. Had hem nog zoveel te vertellen. Ach een chauffeur praat niet ,die denkt alleen maar na..
Als je het snapt. Dan zeg je boem
Posted on 9 november 2020 Geef een reactie
Vuurwerkverbod gaat vuurwerk geven. Bedrijven gaan er aan kapot. Wie gaat ons helpen. We hebben alles al ingekocht.
Het is 75%van mijn jaarinkomen. Oh dus de garage die je erbij hebt. Levert niks op. Begrijp ik nu wat verkeerd soms, denk eens na. Als je een bedrijf hebt, maar iets levert heel veel op. Dan moet je echt gaan nadenken of je bedrijf wel rendabel is.
Als je gezond had nagedacht dan had je dit kunnen verzinnen echt waar. Schreeuwen helpt niks. Oh ja wie gaat het betalen. Dat is de hardwerkende burger maar dat is een kleinigheidje.
Daarbij verbieden betekent ook dan maar het internet uitzetten. Want iets met zelf vuurwerk maken. Zet dat in de navigatie balk neer, kant en klare voorbeelden hoe maak ik een jawel iets wat mijn hand ook kan kosten.
Ja ik hou mijn hart vast. Komende tijd
Goedemorgen
Posted on 8 november 2020 Geef een reactie
Afgelopen vrijdag besloot ik om effe lekker in lockdown te gaan op gebied van de sociale media..
Mede omdat ik een wou mee lezen met mensen op het gebied van de verkiezingen echt waar. Lijkt wel of iedereen die mannen met blonde haren echt zo hoog hebben zitten. Schreeuwen maar niet kunnen oplossen of bewijzen dat ze gelijk hebben. Kom op zeg. De domme hebben de macht, maar de slimmerik lacht het hardste namelijk, hallo vice president van Amerika u gaat het doen he. Jawel Kamala helemaal top gewoon..
Het is maandag morgen als u dit leest, de koffie zal wel weer smaken. Ik zal ook wel weer onderweg zijn. U zal het zijne denken van het bovenstaande, nou mooi zo als u toch nadenkt.
Waarom krijgen de chauffeurs niks. Zij vallen niet om. We gaan maar door. Respect is er niet. Maar we gaan door. Waardering is er niet. Maar we gaan door. 300 euro is te weinig. Maar we gaan door. Nou dat dus.Nu gaat er op Facebook een verhaaltje rond. Zoals altijd word het gedeeld. Maar er iets aan doen gebeurd niet. Lijkt de politiek wel.
Mensen die denken dat chauffeurs het niet merken dat er geen respect voor ze is. Leven echt onder een steen. Heeft u wel eens gedacht hoe komt die koelkast toch vol. Hoe komt de supermarkt vol. Tja denk daar eens over na..
Nieuwe week ja zeker wat voor een week. Dat kan ik nu nog niet zeggen. Vrijdag wel.
Waar was ie
Posted on 2 november 2020 Geef een reactie
Het houdt me bezig. Het beeld staat vast op mijn netvlies gebrand,waarom dan..Wat dan.
Vanmorgen kom ik de Benelux tunnel uit. Van Schiedam richting zeg maar Dordrecht, in de bocht richting de A15. Was er op de rechterbaan een rood kruis. Een wagen van een weginspecteur stond met zijn zwaailampen aan op de vluchtstrook. Ik rem af..
Aan de linkerkant lag een motor. Plat op de weg. Der lag ook een helm bij. Ik zag het aan. Reedt verder, aan de rechterkant telde ik 4 personenwagens op de vluchtstrook, geen mens erbij te bekennen.
De vraag die mij bezig houdt. Waar was die motorrijder. Is ie gelanceerd over de vangrail heen. Waar waren al die bestuurders, kan wel denken en blijven denken. Hoop echt dat ik verkeerd denkt. Maar ik vrees van niet.
Als vrachtwagenchauffeur zie je veel dingen. Soms mooie en soms nare. Er over praten doen we niet. Raar eigenlijk..
